PRZEDSZKOLE MIEJSKIE NR 63 IM. JANUSZA KORCZAKA Z ODDZIAŁAMI INTEGRACYJNYMI W BYTOMIU

Strona głowna / KĄCIK RODZICA

KĄCIK RODZICA

Dobrnęliśmy do maja… Cudem…

Przychodzi czasem taki moment, że dokonujemy pewnych podsumowań. Taką potrzebę odczuwam właśnie teraz. Moje przemyślenia rozpoczęłam takim a nie innym tytułem, bo właśnie tak czuję.

To dosłownie cud, że udało nam się w takim składzie utrzymać ten nasz przedszkolny okręt na kursie ku bezpiecznemu zakończeniu roku. Do wakacji już nie zostało nam dużo i mam nadzieję, że przetrwamy. Czy przesadzam używając słowa „przetrwamy”? Może dla niektórych tak, ale dokładnie tak to odbieram.

Był to rok pełen wyzwań, niepokojów, zaskakujących decyzji często od nas zupełnie niezależnych, nowych ustaleń, trudności, a też i niestety osobistych dramatów. Wiele rzeczy działo się za tak zwanymi zamkniętymi drzwiami, a wiele na naszych osobistych podwórkach. Staraliśmy się podołać, chociaż wierzcie Państwo, że nie zawsze było łatwo, a w niektórych przypadkach wręcz karkołomnie. Staraliśmy się wszyscy, chociaż pewnie z różnymi efektami. Dobrych chęci z pewnością jednak nie zabrakło. My też się uczymy i ostatni rok był dla nas z pewnością najmocniejszą zawodową szkołą. Czasem zaskakiwały nas różne odgórne zasady, o których dowiadywaliśmy się dosłownie z dnia na dzień, często absurdalne lub wykluczające się wzajemnie, ale...są i musiały zostać wprowadzone.

W bieżącym roku było kilka takich momentów, kiedy nasze funkcjonowanie stało pod znakiem zapytania. Bo po prostu też jesteśmy ludźmi, też mamy swoje rodziny, też chorujemy i też chorują nasi bliscy.

W tym roku kilka naszych koleżanek nauczycielek (tak, w przedszkolu pracują nauczyciele) z osobistych i bardzo ważnych powodów nie może być obecnych w pracy. Tak się po prostu złożyło. Staramy się więc pracować tak, żeby przetrwać, żeby naszym dzieciom zapewnić godne warunki, żeby pomimo tego, co dzieje się wokół mogły się bezpiecznie uczyć. Tak, dzieci w przedszkolu się uczą. Nie tylko dodawania i literek (choć też), ale samodzielności, kontaktów społecznych, wytrwałości, odwagi, rozwiązywania sporów, konfliktów i wielu innych umiejętności. Wiem, że ten rok pod wieloma względami nie był idealny. Wiemy to jednak wszyscy i działo się tak w różnych sferach naszego życia. Mogę zapewnić, iż my – nauczyciele, zrobiliśmy wszystko, by sprostać sytuacji najlepiej, jak tylko potrafiliśmy.

Czego mnie nauczył ten rok? Przewartościowałam bardzo znacząco moje poglądy. Uświadomiłam sobie bardzo konkretnie, że najważniejszy jest spokój i bliskość tych, których kochamy. Zaczęłam jeszcze bardziej doceniać zdrowie. Zrozumiałam, że nie są ważne oceny, a umiejętności, a przy odrobinie dobrej woli możemy zdziałać więcej, niż nam się wydaje. Utwierdziłam się też w przekonaniu, że zawodowo robię to, co chcę robić i pomimo tego, że niestety często spotykam się z opinią, że moja praca jest zupełnie niepotrzebna i bezsensowna, to widząc postępy „moich” dzieci wiem, że dobrze, że się spotkaliśmy. Ciągle się uczę, ale paradoksalnie właśnie najwięcej od dzieci. I jeśli ktoś np. na widok mnie z Simbą na koszulce albo po usłyszeniu tego, co robię w gabinecie powie, że jestem dziecinna, to sprawi mi największy komplement :)

Dziękuję za to, co było dotychczas, przepraszam w imieniu nas wszystkich za wszelkie niedogodności i nieporozumienia i proszę o wyrozumiałość oraz współpracę. To od nas wspólnie zależy dobro Waszych – Naszych Dzieci!

psycholog/logopeda

mgr Jowita Wojcieszek

18.marca - ŚWIATOWY DZIEŃ RECYKLINGU

Dzień ten został ustanowiony w 2018 roku w celu promowania korzyści jakie niesie ze sobą odzyskiwanie surowców z odpadów.

Światowy Dzień Recyklingu ma na celu uzmysłowienie nam, że odpowiedzialne zarządzanie zasobami naturalnymi to nasz wspólny problem i wspólna odpowiedzialność dla zabezpieczenia przyszłości naszej planety.

My dorośli teoretycznie wiemy jak segregować śmieci.

A nasze pociechy też to wiedzą?

Obejrzyjcie wspólnie krótki film

https://www.youtube.com/watch?v=p60yNIYrYxE

(wersja dla starszych dzieci)

https://www.youtube.com/watch?v=RV5IBJGAypY

(a tu dla maluszków)

Można oczywiście zerknąć na obydwa :)

Sprawdźcie teraz Waszą wiedzę :)

https://view.genial.ly/5f808eea9d6d260d614bc177

(na podstawie Ekoeksperymentarium)

Na zakończenie wspólnie zaśpiewajcie piosenkę

https://www.youtube.com/watch?v=yn0ZYgO7AT0

Już w przedszkolu dziecko wie, gdzie odpady wrzuca się,

bo przecież

Rodzice i dzieci segregują śmieci :)

opracowanie: mgr Jowita Wojcieszek

JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ NA PÓJŚCIE DZIECKA DO PRZEDSZKOLA:

Zacznij od siebie!To często Rodzice (szczególnie Mamy) mają z tym największy problem. Pomimo tego, iż z całą pewnością kochasz swoje dziecko najbardziej na świecie i nikt tego nie zastąpi, to my naprawdę znamy się na dzieciach! Właśnie dlatego, że je kochasz, musisz je wypuścić spod matczynych skrzydeł. Oswój się z sytuacją. Wytłumacz sobie, że to kolejny bardzo ważny etap życia Twojego Skarba, a nie kara czy zrządzenie losu. Jeśli już się z tym samodzielnie uporasz, zacznij przygotowywać Dziecko. Nie wcześniej! Dziecku przyjdzie to zdecydowanie łatwiej :)
Mów Dziecku o przedszkolu jako o wspaniałym miejscu, do którego chodzą wybrańcy. Bo przecież nie każdy zasługuje na to, żeby tam chodzić, nie każdy jest taki dojrzały, bystry i godny podziwu. Przedszkole to miejsce tylko dla kogoś tak cudownego jak Twoje Dziecko. I tylko Dzieci świetnych Rodziców chodzą do przedszkola. Pozostałe nudzą się w domu. Przedstaw pójście do przedszkola jako nagrodę! Jeżeli nie wierzysz w to, wróć do punktu 1. Dzieci na kilometr wyczują nieszczerość.
Chodź na spacery w pobliże przedszkola. Oswój Dziecko z widokiem budynku. Mów o tym miejscu dużo i dobrze. Nie strasz przedszkolem!!!
Wspólnie wybierzcie kapcie do przedszkola (takie, które będzie umiało samodzielnie ubrać – nie wiązane). Doceń to, że Twoje Dziecko już tak wiele potrafi, nawet poprawnie ubrać kapcie. Jeśli jednak tak nie jest, dyskretnie pomóż, ćwiczcie i chwal za postępy.
Mów o pierwszym dniu w przedszkolu jak o fascynującym wydarzeniu, na które się czeka. Nie pokazuj swoich ewentualnych obaw. My naprawdę znamy się na tym, co robimy, pracujemy z zaangażowaniem
i sercem. Tu nie ma „opiekunek” , a w pełni wykwalifikowani nauczyciele, którzy podczas 5 lat studiów zgłębiali tajniki bardzo wymagającej pracy z Dzieckiem. Każdy z nas ustawicznie się dokształca, by
z Twoim Największym Skarbem pracować najlepiej, jak tylko się da!
Powiedz dziecku, że Ty nie zostajesz w przedszkolu, ale bardzo mu zazdrościsz tego, że Ono może tu być. Powiedz, że będą tam inne dzieci i pani, która już nie może się na nie doczekać, bo ma bardzo dużo pomysłów na wspaniałe zabawy. Powiedz też, że w czasie pobytu w przedszkolu wszystkie sprawy Twoja Pociecha „załatwia” z panią i potem Ci o tym opowie.
W szatni pożegnaj się szybko, daj buziaka i powiedz, kiedy będziesz (nie np. „o 12”, ale „zaraz po obiedzie”) – koniecznie dotrzymaj słowa! Nie mów, że zaraz będziesz, skoro wiesz, że to nie jest możliwe. Nie oszukuj własnego Dziecka! Przy rozstaniu mogą pojawić się łzy. To normalne i naprawdę wiemy, jak zaradzić dziecięcym łzom (ze swoimi musisz uporać się samodzielnie J). Przedłużanie pożegnania tylko pogarsza sytuację, bo Dziecko widzi Twój strach i boi się jeszcze bardziej, a przecież zupełnie nie ma czego (patrz punkt 2). Często po wejściu do sali łzy szybko wysychają. Nie martw się więc na zapas. My sobie naprawdę poradzimy. W pierwszych dniach twardo stąpający po ziemi Tatusiowie lepiej sprawdzają się w roli odprowadzającego…
Przy odbieraniu z przedszkola nie zarzucaj pytaniami, nie egzaminuj, ale cierpliwie wysłuchaj tego, co Dziecko chce ci powiedzieć. Bądź zaangażowany i poświeć Dziecku czas. Nie spiesz się! Te chwile się już nigdy nie powtórzą…
Przyprowadź kolejnego dnia, bo przecież – patrz punkt 2 i rób to systematycznie, nawet jeśli Dziecko początkowo przychodzi niechętnie. Na początku może tak być. „Chodzenie w kratkę” nie ułatwi sytuacji.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości lub pytania, porozmawiaj z nauczycielem, ale nigdy nie przy Dziecku. W domu też nie rozmawiaj przy Nim o ewentualnych obawach. Nawet małe Dzieci rozumieją więcej, niż nam się wydaje, a do tego mają fenomenalny słuch…
Dajcie sobie wspólnie czas. To zmiana całego Waszego dotychczasowego życia. Rozmawiaj z Dzieckiem, zapewniaj Je o swojej miłości, poświęcaj mu czas po przedszkolu.
Pamiętaj, że Dziecko chodzi do przedszkola, bo bardzo je kochasz i chcesz, by spotykało go tylko to, co najlepsze!!!